Gazeteci-Yazar Doğan Tılıç, Birgün’de yer alan köşe yazısında, 14 Mayıs seçimlerinden sonra yazılarına orta verdiğini duyuran müellif Mehmet Yılmaz’a yanıt verdi.
Yılmaz, “Adam kazandı” başlıklı yazısında, “İçinde yaşadığım, bir kesimi olduğumu sandığım toplumu yanlışsız okuyamamışım.” diyerek, seçimi kazanabilmenin ikinci cinste mümkün olmadığını ve günlük yazılarına orta verdiğini şöyle duyurmuştu:
“Biliyorum artık kimi okuyucular ikinci çeşit bitmeden “yenilgiyi kabul etmenin” hakikat olmadığını söyleyecekler fakat gerçekçi olmak gerek: Kemal Kılıçdaroğlu’nun ikinci cinste, ortadaki 2,5 milyon oy farkını kapatıp, üzerine çıkabilmesi ve bu seçimi kazanabilmesi artık mümkün değil.
Bundan sonraki beş yılda Türkiye’yi düzgün şeylerin beklemediğini söyleyebilirim. Bugünden itibaren ne kadar süreceğini şu anda bilmediğim bir mühlet için şimdilik günlük yazılarıma orta veriyorum.”
Doğan Tılıç, “İzin istiyorum” başlıklı yazısında, 28 Mayıs’a kadar daha fazla yazı yazmak için müsaade istediğini belirtti. Yılmaz’ın yazısını eleştiren Tılıç, Başka bir yol yok ve artık bir telafi var 28 Mayıs’ta” diyerek ikinci tıpta umutlu olduğunu tabir etti. Tılıç yazısının tamamında şunları söyledi:
Bu seçimi bir “varlık-yokluk” sıkıntısı olarak görenler muhalefet cephesinde de vardı, var. Onlardan kimileri birinci çeşit sonuçlarını “yok olduk”, “bittik” hissiyle karşıladı, moralleri bozuldu.
Yılların gazetecisi bir arkadaş da “Adam kazandı” başlıklı bir yazıyla; “İçinde yaşadığım, bir modülü olduğumu sandığım toplumu hakikat okuyamamışım” dedi, “gerçekçi olarak” Kılıçdaroğlu’nun 2.5 milyon oy farkını kapatamayacağını ve bundan sonraki beş yılda Türkiye’yi yeterli şeylerin beklemediğini ilan edip “ne kadar süreceğini bilmediği bir mühlet için” yazılarına orta verdi!
Farklı mesleklerden, farklı yaşlardan, farklı görüşlerden tanıdığım, beni bizim “hızlı delikanlı” üzere “yumuşak” gören “çok hızlı” arkadaşlar var. Derin bir moral bozukluğuyla halka saydırıyorlar.
“Tanıyamamışım” diyenler bir yana, toplumsal medyada “oyum çobanınkiyle eşit mi olacak” diyen Aysun Kayacı’yı anarak halka demediklerini bırakmıyorlar.
Halkı tanıyamadığımız gerçek olabilir… Pekala, tanımak için ne yaptık, ne kadar gayret sarf ettik? Onca laf etmeden evvel bunu sormak gerek. Haydi, halk o dediğiniz üzere olsun, değiştirip dönüşmek için ne yaptınız? Halkla ne kadar hemhal oldunuz? Halka dair toplumsal medya paylaşımlarını berbat bulmam o paylaşımları yapanlar için bir şey söz etmese de, şunu anlamak kolay olmalı: O değerlendirmelerinizin artık sizi bu kadar depresyona sokan sonuçları değiştirmeye gram yararı yok!
Kurtuluş Savaşı Destanı’nı kendinden geçerek okuyan “Atatürkçü”ler tanıyorum. O destanı yazanların fedakârlıklarının ne kadarını yaptıklarını sorsunlar kendilerine. “Zafer biraz da hasar ister” ve hiçbir toplumsal dönüşüm o denli kolay değil. Toplumsal medyada yazıp çizerek olmayacağı da kesin.
Sosyal medya “militanı” arkadaşlar! Tamam, sonuna kadar kullanın orayı, ancak çıkıp oradan, yalnızca “gördüğünüz” halkla da “görüşün” biraz.
Sonuçtan diğerlerini sorumlu tutmak en kolayı… Bir doktor arkadaşım, birinci defa oy verdiği sandıktaki sonucu merak edip gitmiş. “Biz ne kadar uzak durmuşuz siyasetten” dedi sonrasında. İşte, birinci adım!
Kazanmak istediğin, hatta kazanmak zorunda olduğun bir imtihana girdin ve kaybettin diyelim. Öğrencilerimden biliyorum; akşam elektriklerin kesilmesinden soruların zorluğuna, hocanın sana taktığına kadar birçok münasebet sayabilirsin. Hakikat da olabilir.
Ancak daha gerçek olan şu: O münasebetlerin hiçbiri kesinlikle kazanman gereken imtihanın sonucunu değiştirmez. Varsa bir telafi imtihanı; daha çok, daha çok, çok çalışacaksın ki geçebilesin. Öteki bir yol yok ve artık bir telafi var 28 Mayıs’ta!
Ne, nasıl, neden oldu hususlarını daha sonra tartışabiliriz. Artık, hiçbir mazerete sığınmadan, birinci cinste çalıştığımızın en az iki misli çalışacağız.
Asla moral bozmadan!
Millet İttifakı’nın öbür partileri için de bir test artık, kendi partileri kadar Kılıçdaroğlu’na çalıştıklarını göstermeliler!
Sonuçlarla biraz morali bozulan HDP için de bir öbür fırsat var! Türkiye partisi olduğunu, Türkiye için siyaset yaptığını kanıtlama fırsatı. Bunun en güzel ispatı da Kürt seçmenin birinci çeşitteki üzere sandığa gitmesi olacak!
12 Eylül’ün en moral bozucu günleriydi. Bir mayın tarlasında yürür üzereydik. Daima bir arkadaşın yakalandığı, azapta olduğu haberleri gelir ve kimileri “Şu da yakalanmış, bu da yakalanmış” diye dövünür, “Doğru mu?” diye sorarak yanlış olma umuduna sarılırdı.
“Doğru” derdim. “Hatta ben de yokum artık. Sen tek kaldın! Ne olacak artık? İnandığın her şey yanlış mıydı? Tek kaldığın için çabadan vaz mı geçeceksin!”
Vaz mı geçeceksin?
Bana “yumuşadın” diyen bizim “hızlı delikanlı”ya da moral gönderdim birinci tipten sonra: “Kaybetmekten korkma! Kaybettiğinde değil vazgeçtiğinde yenilirsin.” Che sağ olsun; biz daima “gerçekçi ol”duk lakin bırakın bir seçim sonucunu “imkânsızı iste”mekten bile vazgeçmedik.
28 Mayıs’ta yüzde 50+1 diye bir baraj, kapatılması gereken 2.5 milyon fark da yok. Bir oy fazla alan kazanacak. Bu yalnızca bir referandum artık: Tek adam rejimine evet mi, hayır mı?
Bir meslektaşımız birinci çeşit sonucunu görüp yazılarına orta verdi ya… Ben de artık gazete idaresinden ve sizlerden müsaade istiyorum. 28 Mayıs’a kadar biraz daha fazla yazabilir miyim?