Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, İsmailağa Cemaati’ne bağlı Hiranur Vakfı’nın kurucusu Yusuf Ziya Gümüşel’in kızı H.K.G.’nin 6 yaşında evlendirilmesi ve cinsel istismara uğramasına değindi. Özkök, “Bu ülkede ‘inanç’ ismine, ‘ideoloji’ ismine, ‘dava’ ismine yapılan rezillikler, adaletsizlikler, kendi mahallesinin kabahatlerini, cürümlerini, rezilliklerini örtme uğraşları yetti artık” fikrini lisana getirdi.
Özkök’ün “Muhafazakâr müellif soruyor: ‘Cumhurbaşkanı niçin suskun?” başlıklı yazısı şöyle:
Muhafazakâr muharrir soruyor: “Cumhurbaşkanı niçin sessiz?”
Yazar soruyor:
“Tepki vermeyen bir siyasi önder kaldı mı, diye bakıyordum.
Bu yazıyı yazdığım sırada Cumhurbaşkanı Erdoğan’dan ya da bu hususta hassasiyet göstermesi davetlerine muhatap olan Emine Erdoğan’dan bir reaksiyon, kıymetlendirme gelmemişti…”
Soruyu soran laik medyanın muhalif bir müellifi değil.
Muhafazakâr bir muharrir.
Karar gazetesi müellifi Ahmet Taşgetiren.
Hem 6 yaşındaki gelin olayını, hem de İran’da “İslami ihtilal ismine yapılan rezillikleri” eleştiren kusursuz bir yazı yazmış.
Aynı muhafazakâr muharririn şık ve sorumlu cevabı
Taşgetiren bu soruyu soruyor ve karşılığını da son derece şık biçimde şöyle veriyor:
“Muhtemel ki onların suskunluğu hususun açığa çıkmasını beklemeleri sebebiyledir, yoksa olayı rastgele bir sebeple tolere edeceklerini düşünmek haksızlık olur.”
Son derece şık ve bence hakkaniyet ölçüsünde bir karşılık.
Ben de birebir içtenlikle katılıyorum.
|
Bir arkadaşım sordu, ben de Cumhurbaşkanı haklı dedim Aynı saatlerde bir arkadaşım da bu yazıyı bana göndermiş ve biraz da yansılı bir biçimde görüşümü soruyordu. Ona motamot şu karşılığı yazdım: “Cumhurbaşkanı da eşi de çok yanlışsız bir şey yapıyor…” Herhalde benden bu türlü bir yanıt beklemiyordu ki çok şaşırdı. Gerekçemi şöyle anlattım: “Bizler 6 yaşında bir çocuğun evlendirilmesi ve resmen tecavüze uğraması ile ilgili fikrimizi söyleyebiliriz. Lakin Cumhurbaşkanı’nın şimdi iddianame etabını geçip mahkeme tarafından karara bağlanmamış bir olay üzerinde görüş bildirmesi çok yanlış olur…” Arkadaşım da haklı olarak şunu sordu, ‘Ya Kabataş?’ Arkadaşımdan gelecek yanıtı varsayım etmiştim. Anında bana şunu yazdı: “Ama Cumhurbaşkanı bırakın iddianame yazılmasını, hakkında tek hatalı olmayan, hiçbir formda kanıtlanamayan, yani hiç olmamış bir Kabataş olayı ile ilgili görüşlerini gerçekmiş üzere açıklamıştı.” Bazıları o iftirayı hâlâ savunmaya devam da ediyor. Ben de şunu yazdım: “İyi de bi yanlış, yapılan doğruyu da yanlış hale getirmez.” Ben mi haklıyım, arkadaşım mı? İsteyen herkes buna kendi yanıtını verebilir. Ben yeniden de Cumhurbaşkanı’nın bu mevzudaki tavrını yanlışsız bulmaya devam edeceğim. Çünkü oturduğu koltuk ve yeni başkanlık rejiminin ona verdiği yetkiler, yargıyı etkileme gücünü de ziyadesiyle veriyor.
|
“İnanç’, ‘ideoloji’ ve ‘dava’ ismine yapılan rezillikler
Buna karşılık benim elim özgür ve ferdî olarak söyleyebileceklerim var.
Ve şurama kadar gelen duyguyu yazabileceğim en öfkeli halimle haykırmak istiyorum.
“Yetti artık…”
Bu ülkede “inanç” ismine, “ideoloji” ismine, “dava” ismine yapılan rezillikler, adaletsizlikler, kendi mahallesinin kabahatlarını, kabahatlerini, rezilliklerini örtme çabaları…
Çocuklarımızın geleceğini ilgilendiren kararların, şahsi hisler, öfkelerle verilmesi…
Kollektif aklın büsbütün devreden çıkarılması…
İşte sonuç ortada…
Önümdeki iki fotoğrafa bakıyor ve homurdanıyorum
48 saatten beri önümde iki fotoğraf duruyor…
Bakıp bakıp homurdanıyorum…
Biri 6 yaşında bir kız çocuğunun fotoğrafı…
Öteki 23 yaşında bir genç bir erkek…
İkisi de tıpkı inancın mensubu…
Müslüman…
Biri bir tarikatın kurbanı…
Öteki tıpkı inanç üzerine kurulmuş despot bir rejimin.
Güya inancın ahlakı ve inancın siyaseti adına
İkisi de “inanç” ismine yapılıyor.
Altı yaşında bir kız çocuğu gelinlik giydiriliyor, allanıp pullanıyor ve eşek kadar bir adamın koynuna ailesi tarafından sokuluyor.
Öteki ise 23 yaşında ve “inanç cellatları” tarafından dar ağacına gönderiliyor.
Suçu?
Ülkesinin bayanlarının kendi iradesi ile başını başını örttürmeme çabasına dayanak vermek.
Hem de o genç insanı, “hoşgörü inancı” Müslümanlık ismine öldürüyor.
|
Bu da 28 Şubat komplosu diyen adama haykırıyorum: Yahu bu resmen pedofili Ve hâlâ birtakım beşerler bunun altında “28 Şubat periyodunun entrikaları var” diye örtmeye çalışıyor. Haykırıyorum. Be adam bırak onu bunu… İnancını koy bi yana… Bu olay resmen “pedofili” yahu… Dünyanın en ağır hatalarından biri… Hiç mi gözünün önüne gelmiyor kendi ailen, kendi evladın.
|
hjBir değil, iki değil, üç değil dört ve katları
Şu çok yakın tarihimize bir bakın…
Ülkemizin doğusunda bir evladımız, ailesi tarafından zorla yatırıldığı tarikat yurdunda intihar etti.
Üstelik hepimize, vasiyet üzere ağıt üzere bir görüntü kaseti bıraktı.
Bu ülkenin bütün annelerine babalarına görüntülü, ağır bir ders verdi.
“Ben işte bu yüzden, bu baskı yüzünden hayatıma kıyıyorum” dedi…
Seks kasetiyle milletvekili düşüren ahlakımız, bu çocuğum kasedini görmezden geldi.
Üç gün konuştuk, dördüncü gün unutturulduk.
Ya o anlı ulu inancı ak pak vakıf?
İslami asıllara nazaran kurulmuş, ismi sanı ulu bir vakıf…
Çocuklar resmen tacize, tecavüze uğradı.
Ne yaptık?
“Aman bu vakıf yeterli niyetli bir vakıftır, ismini karıştırmayalım” dedik.
Unutturulduk…
Adı sanı ulu vakıf devlet nezdinde en devletlü vakıf olarak giderek büyüyor. Yurtdışında örgütlenmeye de başladı.
O güzelim kız evlatlarımız gözümüzün önünde cayır cayır yandı
Yine İslami temellere nazaran kurulmuş bir kız öğrenci yurdu.
Kızlar kaçmasın diye kapıları kilitlenmiş.
Cayır cayır yandı evlatlarımız..
Gözümüzün önünde, canlı yayında yanıp kül oldular. Beş gün konuştuk.
Unutturulduk. Hayali Kabataş iftirası hâlâ her gün gözümüze sokulurken, kanıtlanmış facialar resmen unutturuldu bizlere…
Allah aşkına dinimize asıl saldıranlar kimler?
Bazıları hâlâ utanmadan “dinimize saldırı” diye uyutmaya çalışıyor bizi.
İnsaf yahu…İnsaf…İnsaf…
İslama asıl saldıran sizlersiniz.
Bazılarının “öfkeli gençler” diye resmen koruduğu IŞİD, El Kural ve Müslüman Kardeşler ele ele siyasi İslamı bitirdiler.
Ama İslam’a asıl büyük ziyanı “tarikat” ismi altında sürdürülen bu İslami dayanışma teşkilatları vermiyor mu?
Televizyonların, toplumsal medyanın, görüntü kanallarının o konuşan baş hocaları…
Daha kaç kırık kol bu yamalı bohça yeller içinde kalacak?
Her gün kırılan üç beş kol, yen içinde kalıyor…
Kalıyor da şu üçü günde çocuk gelinle ilgili çizilen trajik çizgiler, yergi karikatürleri hiç mi yakmıyor içinizi…
Müslümanlar olarak niçin korkmadan, çekinmeden bakmıyoruz bu inancımızı içinden kemiren asalaklara…
İslam’a ziyan vermemek için mi…
Haahaaa…
Asıl bu asalaklar veriyor İslam’a zararı…
Camilere gitme oranı neden yüzde 10’lara düştü sizce…
Neden gençler deizme yöneliyor…
Korkmaya hiç neden yok.
Tek ilahlı dinler dünyanın her yerinde misal problemlerle karşı karşıya…
29 Kasım günü İngiltere’den gelen düşündürücü bir haber
Bakın önümde 29 Kasım 2022 tarihli bir haber var. Motamot şöyle:
“İngiltere ve Galler’de Hristiyan nüfus birinci kez toplam nüfusun yüzde 50’sinin altına düştü…”
Nereye mi gitti beşerler?
“Hiçbir dine inanmamaya…”
Deizme, ateizme yani…
İnsanlar Tanrı’ya inanmaya devam ediyorlar. Tanrı’larıyla, Allah’larıyla, Rab’leriyle bir sıkıntıları yok.
Onları uzaklaştıran işte, inanç ismine bütün bu rezillikleri yapanlar.
|
Muhafazakâr reaksiyon 1: Biri tutmuş, biri pişirmiş, öteki de yemiş Bu son olayda beni rahatlatan tek şey var. Cumhurbaşkanı haklı olarak şimdi karar bağlanmamış bir tez üzerinde görüş bildirmiyor. Ama muhafazakâr dünyanın saygın bir çok ismi artık reaksiyon vermeye başladı. Yazımı, işte o dünyadan iki müelliften alıntıyla bitireceğim. Biri HaberTürk muharriri Nihal Bengisu Karaca’nın tweetinden “Aile, dini yapılar, sivil toplum, yargı…Hiçbiri misyonunu yapmamış, aksine akının kesimi olmuşlar. Resmen biri tutmuş, biri pişirmiş, öteki yemiş…Ülkeye bakın…” Muhafazakâr reaksiyon 2: Hırpaladılar, örselediler, prestij kaybettirdiler Keza tekrar muhafazakâr dünyanın bir müellifi Kemal Öztürk’ün yazısı… Önce son bir haftanın kabahat çetelesini çıkarmış… “Muhafazakâr topluluk; (*) Çocuk istismarına gereğince reaksiyon vermedi… (*) Market zincirlerine yapılan tuğlalı hücumlara ses çıkarmadı. (*) Milletvekilini az daha öldüreceklerdi, partisi adamı disiplin konseyine bile sevketmedi. (*) Bir siyasi parti genel lideri parti binasında bıçaklandı, adama bu hamaseti nereden aldığı sorulmadı… Bu ülke adaletsizliğe ses çıkarmadığı için hırpalandı, örselendi..İtibar kaybetti…” Bu cümlenin eksik sorusunu da ben sorayım: İtibar kaybeden yalnızca ülke mi oldu… Ya inancımız…” |